Bażant Zwyczajny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Piękno Polskiej Przyrody
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Linia 45: Linia 45:
 
Słowo bażant wzmiankowane jest w języku polskim od XV w. Według Słownika etymologicznego języka polskiego Aleksandra Brücknera z 1927 roku trafiło do języka polskiego z Czech od niem. Fasant. <br>
 
Słowo bażant wzmiankowane jest w języku polskim od XV w. Według Słownika etymologicznego języka polskiego Aleksandra Brücknera z 1927 roku trafiło do języka polskiego z Czech od niem. Fasant. <br>
 
To z kolei pochodzi z greki: Phasianos ornis (Φασιανὸς ὂρνις), „ptak znad rzeki Phasis”[9]. Epitet gatunkowy colchicus pochodzi od Kolchidy, historycznej krainy położonej na wybrzeżu Morza Czarnego (współczesna Gruzja).<br>   
 
To z kolei pochodzi z greki: Phasianos ornis (Φασιανὸς ὂρνις), „ptak znad rzeki Phasis”[9]. Epitet gatunkowy colchicus pochodzi od Kolchidy, historycznej krainy położonej na wybrzeżu Morza Czarnego (współczesna Gruzja).<br>   
<br><br><br>
+
<br><br><br><br>
 
{{ptaki rząd grzebiące}}
 
{{ptaki rząd grzebiące}}
 
[[Category:Ptaki w Polsce]]
 
[[Category:Ptaki w Polsce]]

Wersja z 13:20, 13 kwi 2022

Bażant Zwyczajny
Bazant533.jpg
Królestwo Zwierzęta
Gromada Ptaki
Rząd Grzebiące
Rodzina Kurowate
Gatunek Bażant Zwyczajny
Długość ciała 75–89 cm
Rozpietość skrzydeł 70–90 cm
Masa ciała

Bażant Zwyczajny, bażant – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych.
W stanie dzikim występuje w umiarkowanych obszarach Azji i na zachód po skrajnie południowo-wschodnią Europę w 30 podgatunkach.
Introdukowany do wielu regionów na świecie, w tym do Europy Środkowej, do której sprowadzono go z Chin w średniowieczu. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Długość ciała samców 75–89 cm, samic 53–62 cm; rozpiętość skrzydeł 70–90 cm.
Występuje dymorfizm płciowy. U ptaków obojga płci występuje długi ogon. Samiec jest głównie rdzawobrązowy, pokryty ciemnymi plamkami.
Głowa czarna, obecny zielonkawogranatowy nalot. Policzki i obszar nad okiem czerwone. Samica brązowa, pokryta ciemnymi plamkami.
Zasiedlają różnorodne siedliska otwarte i półotwarte. Gniazdo mieści się na ziemi; samica składa 8–14 jaj, które wysiaduje sama przez 22–25 dni.

Etymologia nazwy[edytuj | edytuj kod]

Słowo bażant wzmiankowane jest w języku polskim od XV w. Według Słownika etymologicznego języka polskiego Aleksandra Brücknera z 1927 roku trafiło do języka polskiego z Czech od niem. Fasant.
To z kolei pochodzi z greki: Phasianos ornis (Φασιανὸς ὂρνις), „ptak znad rzeki Phasis”[9]. Epitet gatunkowy colchicus pochodzi od Kolchidy, historycznej krainy położonej na wybrzeżu Morza Czarnego (współczesna Gruzja).