Świstak Tatrzański: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 32: | Linia 32: | ||
|} | |} | ||
| − | Świstak | + | '''Świstak Tatrzański''' – endemiczny podgatunek świstaka występujący w Tatrach. W przeszłości był zwierzęciem łownym, w XIX wieku jego liczebność drastycznie spadła. |
| + | Jest roślinożercą aktywnym latem, żyje w terytorialnych klanach rodzinnych w górach od regla górnego do piętra turniowego. | ||
| + | Należy do najrzadziej występujących kręgowców w Polsce i podlega tu ścisłej ochronie gatunkowej. Chroniony jest także prawnie na Słowacji. | ||
<br> | <br> | ||
| − | |||
| + | ==Systematyka i ewolucja== | ||
| + | Zaliczany do rodziny wiewiórkowatych gatunek Marmota marmota zaczął zasiedlać tereny Europy już w plejstocenie. Występował na rozległym terenie – od obecnej Belgii i wybrzeży kanału La Manche po Kotlinę Panońską. | ||
<br> | <br> | ||
| − | |||
| + | ==Morfologia== | ||
| + | Świstak tatrzański należy do największych europejskich gryzoni. Wielkością zbliżony jest do kota domowego. | ||
| + | Tułów świstaka jest masywny. Jego długość (wraz z głową) wynosi od 45 cm do 65 cm. | ||
| + | Na wiosnę masa ciała dorosłego samca wynosi od 2,7 do 3,4 kg, zaś samicy od 2,5 do 3,0 kg. | ||
| + | W sezonie od wiosny do jesieni świstaki zaczynają jednak odżywiać się kaloryczniej, przyjmują więcej węglowodanów pochodzących z nasion traw, a tkanka tłuszczowa brunatna znacznie się rozbudowuje, tworząc rezerwę energetyczną na czas kolejnej hibernacji. | ||
| + | Masa ciała świstaka zaczyna się więc w tym okresie wyraźnie zwiększać i do jesieni potrafi wzrosnąć do ponad 6 kg, z czego ponad 2 kg przypada na tkankę tłuszczową. Puszysty ogon ma długość zbliżoną do długości tułowia – od 13 do 17 cm. | ||
<br> | <br> | ||
Wersja z 21:32, 29 kwi 2022
|
| ||
 | ||
| Królestwo | Zwierzęta | |
| Gromada | Ssaki | |
| Rodzina | Podkowcowate | |
| Gatunek | Świstak Tatrzański | |
| Długość ciała | 40 mm | |
| Masa ciała | 3,5-10 g | |
| Rozpiętość skrzydeł | do 250 mm | |
Świstak Tatrzański – endemiczny podgatunek świstaka występujący w Tatrach. W przeszłości był zwierzęciem łownym, w XIX wieku jego liczebność drastycznie spadła.
Jest roślinożercą aktywnym latem, żyje w terytorialnych klanach rodzinnych w górach od regla górnego do piętra turniowego.
Należy do najrzadziej występujących kręgowców w Polsce i podlega tu ścisłej ochronie gatunkowej. Chroniony jest także prawnie na Słowacji.
Systematyka i ewolucja[edytuj | edytuj kod]
Zaliczany do rodziny wiewiórkowatych gatunek Marmota marmota zaczął zasiedlać tereny Europy już w plejstocenie. Występował na rozległym terenie – od obecnej Belgii i wybrzeży kanału La Manche po Kotlinę Panońską.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Świstak tatrzański należy do największych europejskich gryzoni. Wielkością zbliżony jest do kota domowego.
Tułów świstaka jest masywny. Jego długość (wraz z głową) wynosi od 45 cm do 65 cm.
Na wiosnę masa ciała dorosłego samca wynosi od 2,7 do 3,4 kg, zaś samicy od 2,5 do 3,0 kg.
W sezonie od wiosny do jesieni świstaki zaczynają jednak odżywiać się kaloryczniej, przyjmują więcej węglowodanów pochodzących z nasion traw, a tkanka tłuszczowa brunatna znacznie się rozbudowuje, tworząc rezerwę energetyczną na czas kolejnej hibernacji.
Masa ciała świstaka zaczyna się więc w tym okresie wyraźnie zwiększać i do jesieni potrafi wzrosnąć do ponad 6 kg, z czego ponad 2 kg przypada na tkankę tłuszczową. Puszysty ogon ma długość zbliżoną do długości tułowia – od 13 do 17 cm.
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Rozród[edytuj | edytuj kod]
| Rodzina Wiewiórkowate: | Świstak Tatrzański - Wiewiórka Pospolita - Suseł Perełkowany. |
| Rodzina Bobrowate: | Bóbr Europejski. |
| Rodzina Chomikowate: | Chomik Europejski - Karczownik Ziemnowodny - Nornica Ruda - Nornik Bury. |